کد مطلب:34190
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:15
در ادعيّة رسيده از معصومين(ع) ديده ميشود كه بسيار، راز و نياز و توبه و درخواست بخشش از گناه ميشود. با توجّه به اين كه امامان(ع) معصوم هستند، چرا اين قدر به درگاه خداوند ناله و توبه مينمايند؟ مگر ـ نعوذ بالله ـ مرتكب گناه شدهاند؟
در بعضي موارد ادعيّه، استغفار و تضرّع آن بزرگواران نسبت به وظايف مقام خودشان است و چنين نيست كه كاشف از انجام معصيّت باشد.
در بعضي موارد هم چون آنها عالم به علوم الهيّه و حجّت خدا بر جمع انسانها و معلّم و مربّي آنها هستند و درد و دواي مردم و عاقبت امور را ميدانند به يك معني از زبان مردم سخن ميگويند و با اين وسيله انسانها را به موقعيّت خطير و موضع عظيمي كه دارند و نوعاً به آن بيتوجّهند، آگاه ميكنند؛ يعني تعليم ميدهند كه مثلاً به خاطر گناهاني كه مرتكب شدهايد اينطور در درگاه خدا ناله و استغفار كنيد.
معارف دين
آيةالله لطف الله صافي گلپايگاني
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.